غمین باغ ِ مرا باشد بهار ِ راستین ؛ پاییز .

نوشته بود؛ زمستان ماندگاری شد برای ما؛ تابستانی که بر جهان گذشت.

نوشته بودم؛ تموز بود و سرمایی سخت ...

نوشته بود؛ بهاری را گذاشته‌ام کمانچه بکشد در اصفهان؛ بقیه‌اش هم گفتن ندارد.

نوشته بودم؛ بهار بود و سازها، همه در اصفهان شکست ...

چقدر شبیه من بود حتی از قبل‌تر‌ها که نوشته بود؛ 

"وقت ؟
آدمی می‌تواند چند ساعتی اضافه از دل بیست و چهار ساعتش بکِشد بیرون؛ اگر بخواهد. برای کسانی که دوستشان دارد ... "

 

یادم باشد؛ گم نشوم میان لحظه‌ها .. گم نکنم کسانی را که دوست دارم،‌ میان موجهای زندگی .

یادم باشد؛ گم نکنم دوست‌داشتن را ...
یادم باشد؛ بیچاره هر آن‌که در پی دنیا، می‌دود به سر. 

 

غمین باغ ِ مرا باشد بهار ِ راستین ؛ پاییز .

آوخ از این فصل‌های پی‌درپی،‌بی تو ..

 

 

 

حبذا نوشت:

دلتنگِ خاطراتِ عزیز گذشته‌ام

من را شبیه ساعت ِ دیشب عقب بکش