رجب ...

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ
تازه شدن فصلها بسته به گذر زمان نیست. فصلِ نو  شاید از پایانِ روز ِ چهارمِ ماه ِ دومِ یک سال شروع شود. یک سال که معلوم نیست چندتا "خداحافظ عزیزدلم" در دل داشته باشه و چندتا "سلام،قربان شکل ماهِ چارده‌ات" ... یک سال که قبل از رسیدنش فهمیده‌ای چقدر دنیا تمام شدنی‌ست ... و چقدر رفتنی‌ست ... و چقدر زیبا ... و چقدر زیبا ... 

حالا که مخیّرم از زندگی و مرگ ... مرا از راه کربلا ببر ... از راهِ ما رأیت الا جمیلا ببر مرا... کسی چه میداند میان هلهله‌ی خلق، تماشای به تو پیوستن، چه زیباییِ پر شکوهِ غمگینی‌ست. جز آنانکه در متن کربلا هستند.