بعضی بغضها صاحب دارد ...

باید رقیه شد ...

به یاد همه فرق های دو تا شده ...

به یاد تمام سرهای از قفا بریده شده ...

فاطمه که باشی ...

رمضان که باشد و فزت و رب الکعبه ی علی و خاطره ی چشم‌های بابا ...

دلت بی هوا کربلا می‌خواهد و بین الحرمین و ...

یکطرف حسین، یک طرف عباس ...

فاطمه که باشی و خاطره ی روزهای رنج بابا ...

دلت رقیه شدن می خواهد و شکستن ِ سنگین‌ترین بغض دنیا ... شکستنی به کمال و رقیه ‌وار ...

درست در میانْ‌جای کربلا ...

تو هفتاد و سومین سر بودی ... که از قفای کاروان به روی نیزه‌ها رفتی ...

گمَ‌ت کرده‌ام ...

یا حبیب و محبوب

چون خیلی دوست‌ت داشتم خواستی گمَ‌ت کنم؟

خواستی ببینی چقدر خیلی دوست‌ت دارم؟

نگفتی خودت هم کمی دوست‌م داشته باشی؟

گمَ‌ت کرده‌ام ...

یا صمد

پُر از نیازم و ... ناز می‌کنم مدام

گمَ‌ت کرده ام ...

یا مانع

چه کسی بود به من تیر خلاص زد ؟! ... نگفت می‌میرم؟!

گمَ‌ت کرده‌ام ...

یا خالق

برای من‌ی که دوست‌داشتن‌ت را گم کرده‌ام ... برای من‌ی که پی دوست داشتن‌ت می‌گردم ... فرصت دوباره خلق کن.

____________ دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ... ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد ____________

^{___________________________   ز اندازه بیرون تشنه‌ام ساقی بیار آن آب را  ...   اول مرا سیراب کن وانگه بده اصحاب را    __________________________}

^{أَيْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلاءَ ؟ أَيْنَ بَقِيَّةُ اللَّهِ ؟}

^{روان ِ تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب ... آقا}

پرواز

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید