بابا جان

از زیر قرآن ردش کردم .. اما ..
گفت ولی من پشت سرش آب هم ریختم ..
گفتم خب دیدی که پیش تو برگشت. زنده هم برگشت 
اما حسرتش موند به دل من ...

حالا سخته دوباره عزیزترینهام رو به تو بسپرم . به تو که به اشاره ای ازم میگیریشون. سخته. اما هیچکس لایق تر از تو نیست. هیچکس مواظب تر از تو نیست. کسی نیست اصلا. از زیر قرآن ردشون کردم. پشت سرشون آب و شکوفه ی گل ریختم. صدقه گذاشتم. آیت الکرسی خوندم. حالا هم دارم به التماس می نویسم و گریه می کنم ..
درست که از صدِ امیدم فقط یک ش مونده. اما به من نگاه نکن که دیگه نمی‌تونم دلم رو صاف کنم. به من نگاه کن که به همون یک از صدی که برام نگه داشتی چنگ میزنم که از دستش ندم .. که فقیرِ این یکِ باقیمونده نشم .. به خودت نگاه کن که سایه ات همیشه رو سر دل ویرونه شدمه. عاجزم از هر خبر بدی. عاجزم از هر اتفاق بدی. عاجزم از هر نگرانی و ترسی... تو که می دونی عجز نهایت و غایت ناتوانیه، تو که توانای مطلقی، این روزا رو بگذرون و بهم برگردونشون.