خوش برو رمضان که بی وجود عشق، بودنت آرزوی عمیقی نیست

الهی! ... ببین! ... مهمانیت تمام شده و همه در خوابند ... اما من هنوز بیدارم ... به خودم قول داده‌ام چشم بر هم نگذارم

با وفاتر از من دیده ای ؟

از خودت یاد گرفتم وفا را ... نمی‌روم اما ماندنم هم ناپیداست ... آنقدر ناپیدا که انگار نیستم ...

 

^{* آمدم بگویم عیدت مبارک بابا جانم ... تمام عالم و آفرینشِ خدا به فدای تو  ... بهشتِ خدا خانه ات پدر عزیزم، که اگر تو در بهشت نباشی، بهشت همان جهنم است ... آفرینش خدا به فدای تو .... و منِ تو به فدای حسین ... هیچوقتِ هیچوقت یادم نمی‌رود یا حسین گفتن‌هات به وقت برخاستن از زمین ...}