توبه

مدتهاست که دیگر دوستت ندارم ... از همان وقتی که خودت یادم دادی دوست‌داشتن و عشق پوچترین کار در عالم بندگی‌ست ...

این را که می‌آیند قربان صداقه‌ات می‌روند در گفتار و نوشتار و رفتارهای نمادینشان، بیزارم ... تو آنقدر مهیبی که فقط باید بندگی‌ات را کرد ... برای تمام عاشقانه‌هایی که از سر نادانی برایت سرودم عذر‌خواهم و توبه می‌کنم از همه‌اش ... تو آنقدر عظیمی که در هیچ عاشقانه‌ای جا نمی‌شوی ... برائت می‌جویم از این دروغ‌های تسلیم و رضایی که دیگران ندانسته  خیال عاشقانه سر می‌دهند ... تو را نمی‌شود عاشق شد ... تو را فقط باید پرستید،‌همانگونه که خودت خواسته‌ای ...